Het imposante werk Aan de Nederschelde. Laatste stralen, aangemeerde vissers uit 1888 betekende Baertsoens definitieve doorbraak. Met groot meesterschap evoceert hij het ogenblik waarop de dag het pleit verliest en de schemering inzet. Het gefilterde licht van de laatste zonnestralen, de eindeloze horizon van de Scheldemonding en de anonieme, gebogen vissers in hun sloep vormen de vertaling van de ondefinieerbare weemoed die zich van Baertsoen meester maakt wanneer hij geconfronteerd wordt met einde en overgang. Het doek maakte grote indruk op de jury van de Salon van Antwerpen van 1888, die het bekroonde met de gouden medaille