Hoewel Brugge sinds lang bezoekers aantrok, won de uitgedoofde middeleeuwse handelsmetropool aan populariteit na de publicatie in 1892 van Georges Rodenbachs symbolistische roman Bruges-la-Morte. De reflecties in het rimpelloze kanaalwater nodigden als vanzelf uit tot beschouwingen over schijn en werkelijkheid. Die letterlijke weerspiegeling zien we vaak bij Baertsoens Franse collega Henri Le Sidaner die een jaar lang in Brugge verbleef. Ook Baertsoens eigen kadrering met hoge horizon benadrukt het wateroppervlak, zowel in Brugge bij de menigmaal geschilderde bocht van de Speelmansrei als in zijn weergave van een neoclassicistisch pakhuis langs de Gentse Lindelei. Compositorisch is het schilderij verwant met het werk van Willem Witsen, die meer detail opnam in het beeld